συνορθώ

και αττ. τ. ξυνορθῶ, -όω, Α

1. (συν. σχετικά με κατεστραμμένο κτήριο) ανορθώνω, αναστηλώνω

2. μέσ. συνορθοῦμαι, -όομαι

ευδοκιμώ μαζί με κάποιον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ὀρθῶ / -οῦμαι «ορθώνω, ορθώνομαι, ακμάζω» (< ὀρθός)].